غرق‌شدگی سومین علت مرگ ناشی از حوادث!

به گزارش مجله خبری نگار، غرق‌شدگی به معنای ورود آب به داخل ریه‌ها و مجاری تنفسی است و خفگی در نتیجه فرو رفتن در آب است. غرق‌شدگان دچار کاهش اکسیژن رسانی به بدن می‌‎شوند و در نتیجه آسیب غیر قابل برگشت به سلول‌های عصبی در دقایق اولیه بعد از غرق‌شدگی روی می‌دهد. بر خلاف تصور عمومی، غرق شدگی فقط در دریا اتفاق نمی‌‎افتد بلکه شنا کردن در محیط‌های آبی دیگر نظیر کانال ها، رودخانه‌ها و دریاچه پشت سد‌ها و... نیز می‌تواند برای کسانی که می‌خواهند تنی به آب بزنند موجب غرق شدگی شود.

یکی از مهمترین علل قابل پیشگیری غرق‌شدگی این است که افراد بدون مهارت‌های لازم برای نجات فردی که درحال غرق شدن می‌باشد دست به کار شده و وارد دریا می‌شوند و آن‌ها نیز غرق می‌شوند. نجات دادن فرد غریق، نیاز به آشنایی کامل با مهارت شنا، آموزش لازم به عنوان نجات غریق و آشنایی کامل با نوع و شرایط محیطی غریق و... دارد.

غرق‌شدگی سومین علت مرگ ناشی از حوادث می‌باشد و در روز‌های آخر هفته و ماه‌های گرم سال شایع‌تر می‌باشد. افرادی که نگاه حرفه‌ای به شنا ندارند و نیت شان فقط آب تنی کردن و خنک شدن می‌باشدکه بسیاری از قربانیان سالانه را تشکیل می‌دهند. قربانیان اکثراً کودکان و جوانان بویژه افراد مذکر می‌باشند. بیماری‌های زمینه‌ای مانند صرع، بیماری قلبی، ضعف عضلانی، عقب ماندگی ذهنی و ... مصرف دارو‌های خواب آور، الکل و مواد روان گردان قبل از شنا در بسیاری از موارد زمینه ساز غرق‌شدگی می‌باشد. کودکان ۴-۱ ساله حتی می‌توانند در حوض، استخر و وان حمام غرق شوند که در اکثر موارد علاوه بر کنجکاوی کودکانه، غفلت والدین اصلی‌ترین عامل است.

مکان‌های آبی پرخطر در غرق‌شدگی: -دریا– رودخانه ها– دریاچه پشت سدها– کانال‌های آبی– چاه ها– استخر ها- حوض و وان حمام (کودکان)

نشانه‌های غرق‌شدگی: دست و پا زدن و تقلا کردن -قرار گرفتن سر و صورت به مدت طولانی زیر آب -خم شدن سر به عقب -متورم شدن شکم به علت بلع آب -تنفس صدادار، تنگی نفس وقطع نفس- کاهش وقطع ضربان قلب -بیهوشی -کبودی یا رنگ پریدگی لب‌ها، صورت و پوست بدن -استفراغ -سرفه

اصول پیشگیری از غرق‌شدگی:

یادگیری مهارت شنا کردن و آشنایی با اصول اولیه امداد و نجات (اگر توانایی شنا کردن را به خوبی ندارید در مکان‌های آبی پرخطر شنا نکنید و جلیقه شنا به تن داشته باشید).
توانایی خود را در شنا بیش از حد در نظر نگیرید (یک سوم غرق شدگان با فن شنا آشنایی کامل داشته‌اند).
در محل‌های مجاز، تحت نظارت و دارای نجات غریق شنا کنید.
در دریا از محدوده‌های مجاز برای شنا که با توپ‌های رنگی مشخص شده است، دورتر نروید.
کودکان را در ساحل، دریا، رودخانه‌ها، در نزدیکی مکان‌های آبی پرخطر، وان حمام، حوض و استخر تنها نگذارید و با همراهی فرد بزرگسال و لوازم ایمنی شنا (جلیقه شنا، بازوبند شنا، حلقه شنا، تخته شنا و ...) به درون آب بروند.
از شنا در قسمت‌های عمیق دریا و آبی که عمق آن را نمیدانید پرهیز کنید.
در زمان طوفان و باد شدید و شب‌ها در مکان‌های آبی پرخطر و دریا شنا نکنید.
در آب‌های کم عمق یا آبی که عمق آن را نمی‌دانید شیرجه نزنید. زیرا احتمال ضربه مغزی یا آسیب به ستون فقرات وجود دارد.
به محض احساس خستگی یا گرفتگی عضلات فوراً از آب خارج شوید.
از مصرف دارو‌های روان گردان، الکل، خواب آور و ... قبل از شنا به شدت پرهیز کنید.
از ورود ناگهانی به آب سرد به دلیل احتمال سنکوپ و شوک دمایی خودداری کنید.
اگر دارای بیماری خاصی مانند صرع و ... هستید در مکان‌های آبی پرخطر شنا نکنید.
در زمان شنا یک نفر از دوستان و آشنایان خود را در ساحل دریا داشته باشید تا مراقب شما باشد و درصورت لزوم به نیرو‌های امدادی اطلاع دهد.
در اطراف استخر، حوض و چاه برای پیشگیری از سقوط و غرق شدگی حفاظ نصب کنید.
اگر شنا بلد نیستید برای نجات فرد غریق وارد آب نشوید، زیرا احتمال زیاد خودتان هم درگیر خواهید شد.
بدانید:

به محض احساس مشکل برای شناگران از نیرو‌های امدادی محل و دیگر افراد حاضر کمک بطلبید و به تنهایی اقدام خاصی انجام ندهید.
پیش از هر اقدامی شرایط را کاملا بسنجید.
نجات دهندگان آموزش ندیده و تنها بیشترین آمار غرق شدگان را داشته اند پس باید مواظب باشند تا خودشان غرق نشوند.
برای نجات غریق ابتدا امنیت خود را در نظر بگیرید.
برای کمک به فرد غریق و هدایت به بیرون از آب می‌توان از طناب، چوب، حلقه نجات و یا تشکیل زنجیره انسانی کمک گرفت.